HMAS Sydney

Δόθηκαν στη δημοσιότητα οι πρώτες εικόνες του βυθισμένου αυστραλιανού πολεμικού πλοίου "HMAS Sydney" που χάθηκε ξαφνικά και ανεπάντεχα στις 19 Νοεμβρίου του 1941 και εντοπίστηκε μόλις τον περασμένο μήνα μετά από 66 χρόνια. Οι πρώτες εικόνες, που τραβήχτηκαν με ειδικό υποβρύχιο, δείχνουν ένα ναυάγιο με τεράστιες τρύπες από τις γερμανικές τορπίλες που δέχθηκε.
Για δεκαετίες υπήρχε ένας ο μύθος για το πλοίο "φάντασμα" και τα 645 μέλη του πληρώματός του, που παράμεναν αγνοούμενοι αφού χάθηκε χωρίς να αφήσει ούτε ένα ίχνος πίσω του. Το ναυάγιο βρέθηκε σε βάθος 2,5 χιλιάδων μέτρων, 250 χιλιόμετρα από τις ακτές της Δυτικής Αυστραλίας.
Ο Γκλένις Μακντόναλντ, διευθυντής του Finding Sydney Foundation, είπε ότι έκλαψε όταν είδε τις φωτογραφίες του κατεστραμμένου από τις τορπίλες πλοίου. "Ξέρω τι σημαίνουν αυτές οι φωτογραφίες για τους απογόνους 645 Αυστραλών που έως τώρα δεν ήξεραν που και πως χάθηκαν" είπε.

Κανείς επιζών από το ναυάγιο

Η περίπτωση του καταδρομικού "Σίδνεϊ" απέκτησε και ιδιαίτερο παγκόσμιο ενδιαφέρον γιατί ήταν ένα από τα ελάχιστα πλοία που δεν άφησαν πίσω τους κανένα σημάδι από το ναυάγιο και κανέναν επιζόντα. Το αυστραλιανό πλοίο βρέθηκε κοντά στο ναυάγιο του γερμανικού πολεμικού "Κορμοράν" που το βύθισε μετά από "άγρια ναυμαχία". Η ανέλκυση του πλοίου αποκλείεται και η αυστραλιανή κυβέρνηση δήλωσε ότι το ναυάγιο του "Σίδνεϊ" θα παραμείνει ως έχει κηρύσσοντας τον χώρο ως προστατευόμενη περιοχή εθνικού ενδιαφέροντος.

Οι προσπάθειες για τη λύση του μυστηρίου και την ανακάλυψη του "Σίδνεϊ" ουσιαστικά δεν σταμάτησαν ποτέ. Αρκετές φορές μάλιστα στο παρελθόν διάφοροι ιδιώτες που ψάχνουν συστηματικά για ιστορικά ναυάγια, είχαν δηλώσει ότι το ανακάλυψαν για να αποδειχθεί στη συνέχει ότι επρόκειτο για λάθος ναυάγιο.
Όλα άλλαξαν από τη στιγμή που τις ερευνητικές προσπάθειες για την εντοπισμό του "Σίδνεϊ", ανέλαβε μια επιτροπή εμπειρογνωμόνων, "φίλων του Σίδνεϊ" και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση που χρηματοδοτούσε τις προσπάθειες. Οι τελευταίοι το πρώτο που έκαναν για τον εντοπισμό του ήταν να ξεχάσουν όλη την παραφιλολογία και τους μύθους για την τύχη του καταδρομικού και να επικεντρώσουν τις έρευνες τους αποκλειστικά στα γεγονότα. Δηλαδή σε ότι είχε λάβει χώρα τις μέρες που προηγήθηκαν της συμφοράς. Αυτό που τους οδήγησε κυρίως στην θαλάσσια περιοχή της αλληλοεξοντωτικής ναυμαχίας μεταξύ των δύο πλοίων ήταν οι μαρτυρίες ορισμένων γερμανών μελών του πληρώματος του "Κορμοράν" που είχαν επιζήσει της ναυμαχίας και συνέχιζαν να ζουν στη Γερμανία.

Αξίζει να αναφέρουμε εδώ ότι, ενώ δεν επέζησε ούτε ένας από τα 645 μέλη του πληρώματος του "Σίδνεϊ", από τα 387 μέλη του γερμανικού καταδιωκτικού επέζησαν 317 που βρέθηκαν την επόμενη μέρα σε 7 μεγάλες βάρκες. Οι επιζώντες Γερμανοί έδωσαν τις πληροφορίες που με την βοήθεια του υποθαλάσσιου ραντάρ οδήγησαν την ομάδα των ερευνητών στην ανακάλυψη των ναυαγίων.

Από την στιγμή που οι ερευνητές εντόπισαν σε βάθος 3.000 μέτρων περίπου το γερμανικό καταδιωκτικό "Κορμοράν" ήταν πλέον θέμα χρόνου να εντοπιστεί και το "Σίδνεϊ". Και έτσι ακριβώς έγινε. Δύο μέρες αργότερα εντόπισαν, κοντά στο ναυάγιο του "Κορμοράν" και το "Σίδνεϊ" σε μια περιοχή 800 χιλιόμετρα βόρεια από το Περθ και σε βάθος 2.470 μέτρων και σε απόσταση 250 χιλιομέτρων από την ακτή.

Το ιστορικό της βύθισης

Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι το "Σίδνεϊ" χωρητικότητας 9.000 τόνων και μάκρους 171,3 μέτρων ναυπηγήθηκε στη Μεγάλη Βρετανία το 1933 για λογαριασμό του Αυστραλιανού Πολεμικού Ναυτικού και "ανέλαβε υπηρεσία" το 1935. Κατά τη διάρκεια της σύντομης σχετικά ζωής του έλαβε μέρος με επιτυχία σε διάφορες ναυμαχίες εναντίον εχθρικών πλοίων στη Μεσόγειο, όπου είχε καταπλεύσει το 1940 για να ενταχθεί στις συμμαχικές ναυτικές δυνάμεις. Αργότερα επέστρεψε στην Αυστραλία αναλαμβάνοντας διάφορες αποστολές συνοδείας πολεμικών και εμπορικών πλοίων.
Από μια τέτοια αποστολή στον Ινδικό Ωκεανό επέστρεφε στις 19 Νοεμβρίου του 1941 στο Φρίμαντελ της Δυτικής Αυστραλίας, όταν έλαβε χώρα η μοιραία συνάντησή του με το "Κορμοράν". Ήταν γύρω στις 4 το απόγευμα και το "Σίδνεϊ" έπλεε σε απόσταση 480 χιλιομέτρων από τις ακτές της Δυτικής Αυστραλίας, όταν συναντήθηκε με ένα άλλο, αγνώστου εθνικότητας, πλοίο που έμοιαζε με εμπορικό.
Ο πλοίαρχος του "Σίδνεϊ", Τζόζεφ Μπάρνετ, ζήτησε από τον καπετάνιο του "άγνωστου" πλοίου να δηλώσει την εθνικότητά του. Το γερμανικό πλοίο έστειλε μετά μία ώρα ένα αινιγματικό μήνυμα που έλεγε ότι είναι Ολλανδικό και μάλιστα πως κινδυνεύει.
Στις 5.30 το απόγευμα και ενώ το "Σίδνεϊ" πλησιάζει το "Κορμοράν" για να προβεί σε οπτική αναγνώριση, ο γερμανός καπετάνιος δίνει διαταγή να βάλουν μπρος τις μηχανές και να ανοίξουν πυρ. Οι πρώτοι κανονιοβολισμοί του γερμανικού καταδιωκτικού βρήκαν το αυστραλιανό καταδρομικό στη γέφυρα με αποτέλεσμα να του προκαλέσουν μεγάλη ζημιά.
Στη σύντομη μονομαχία που ακολούθησε τα δύο πλοία αντάλλασσαν πυρά και στις 5.45 το "Σίδνεϊ" εξαπολύει τέσσερις τορπίλες κατά του "Κορμοράν", χωρίς όμως καμία να βρει το στόχο της. Το γερμανικό πλοίο απαντά με μία τορπίλη η οποία βρίσκει το Σίδνεϊ και το "τραυματίζει" θανάσιμα, ενώ λίγο αργότερα οι μηχανές του σταμάτησαν να λειτουργούν.

Το "Σίδνεϊ" στο μεταξύ είχε πάρει φωτιά και προσπαθούσε να απομακρυνθεί απαντώντας σποραδικά στα αντίπαλα πυρά με τα κανόνια του. Γύρω στις 8 το βράδυ τα πάντα είχαν τελειώσει. Ο γερμανός πλοίαρχος δίνει εντολή στο πλήρωμα να εγκαταλείψει το σκάφος, ενώ το "Σίδνεϊ" συνέχιζε να κατευθύνεται προς τον Νότο φλεγόμενο μέχρι και τις 10 το βράδυ σύμφωνα με τους γερμανούς επιζώντες, ενώ τα μεσάνυχτα εξερράγη και βυθίστηκε φλεγόμενο το "Κορμοράν". Τους 317 γερμανούς ναύτες και αξιωματικούς, που είχαν επιβιβαστεί σε 7 μεγάλες βάρκες, περισυνέλεξαν τις δύο επόμενες μέρες άλλα πλοία.

Τώρα πώς και γιατί βυθίστηκε το "Σίδνεϊ" παραμένει το ζητούμενο για να γίνει κατανοητό, γιατί δεν σώθηκε ούτε ένας από τα 645 μέλη του πληρώματος. Το γεγονός ότι το πλοίο βυθίστηκε αύτανδρο είναι κυρίως η αιτία που το "Σίδνεϊ" μετετράπη σε εθνικό θρύλο και συνεχίζει να συγκινεί την αυστραλιανή κοινή γνώμη.

Φωτογραφίες του βυθισμένου πλοίου
http://www.findingsydney.com/gallery.asp

Πηγη ΑΠΕ